.
Արքեպիսկոպոս Հովնան Տերտերյանի շնորհավորական խոսքը Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու 175-ամյակի առթիվ

 

Արքեպիսկոպոս Հովնան Տերտերյանի 

շնորհավորական խոսքը 

Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու

175-ամյակի առթիվ

 

Սուրբ Ավետարանը մեր Հայրն է,

իսկ Սուրբ Եկեղեցին մեր Մայրը (Վարդանանք)


 

     

Այս խոսքերը, որոնք արձագանքեցին Վաղարշապատի Նոր Քաղաքից (Սուրբ Էջմիածին), երկու Սյուներն են, որոնք սահմանում են յուրաքանչյուր հայ քրիստոնյայի հոգևոր և բարոյական նկարագիրը։

Իրապես, դարերի ընթացքում այս սրբազան ճշմարտությունները հիմք են հանդիսացել յուրաքանչյուր պատմական ժամանակաշրջանի փորձություններն ու դժվարությունները հաղթահարելու մեր ունակության համար և հանդիսանում են այսօրվա մեր գոյության աղբյուրը: Ավելին, այս հավիտենական ճշմարտություններին ապավինելը մեզ մխիթարում և հույս են ներշնչում ներկա անորոշությունների մեջ։ 

Ուրախ ենք իմանալ, որ այս տարի լրանում է Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու հիմնադրման 175-ամյակը՝ եկեղեցի, որն իր հիմնադրման օրվանից հավատարիմ է մնացել մեր Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի Ավետարանի տարածմանը: Բարի Լուրը, որ մարմնացած Աստծո միջոցով եկավ, լուսավորեց ամբողջ աշխարհը և վերափոխեց մարդկության կյանքը` ապահովելով հավիտենական կյանք Աստծո հետ

Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու 175-ամյակի տոնակատարությունը մեզ հնարավորություն է տալիս ոչ միայն անդրադառնալ անցյալին, այլ նաև հավասարապես կենտրոնանալ եկեղեցու ներկայի և ապագայի վրա։ 

Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցին հիմնադրվել է 1846 թվականին Պոլսում և զարգացել է հայկական համայնքների ներսում։ Մենք համաձայն ենք Գերաշնորհ Տեր Մաղաքիա Արքեպիսկոպոս Օրմանյանի այն խոսքերի հետ, որ արևմտյան աշխարհի հետ անուղղակի հարաբերությունները հաստատվել են այն ժամանակ, երբ այդ հարաբերությունների ընդլայնումը սահմանափակ էր

«Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու ավանդը մեծ է, հատկապես հայ ազգի հոգևոր զարգացման հարցում։ Ցանկանում ենք ընդգծել հետևյալը ավանդները. 

19-րդ դարի կեսերին Սուրբ Գրքի թարգմանությունը դասական հայերենից ժամանակակից հայերենի, երբ լեզուն իր վերափոխման փուլում էր գտնվում, մեծ սխրանք էր, որը թույլ տվեց Ավետարանի ճառագայթող լույսը ներս մտնի հավատացյալների տները

Հայ Ավետարանական շարժումը կարևոր դեր խաղաց մեր ժողովրդի մտավոր վերածննդի մեջ` նոր կարևոր հրատարակությունների և աշխատությունների միջոցով: Դրանք էին «Արշալույսը Արարատյան», «Դիտակ» և «Բյուրական», որոնք շարունակում են հարստացնել մեր ազգի մշակութային և գրական կյանքը: Այս գոհարների թվում է նաև «Հայկազյան Հայագիտական ​Հանդես»-ը, որը հայագիտական ​​մասնագիտացմամբ գիտական ​​հանդես է: Ավելին, Հայկազյան համալսարանը՝ բարձրագույն կրթության հայտնի հաստատությունը, հանդիսացել է հազարավոր հայ և ոչ հայ ուսանողների գիտական ​​հարստացման աղբյուր:

Հայոց ցեղասպանությունը խլեց 1.5 միլիոն հայի կյանք, այդ թվում` Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու հավատացյալներին: 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանության արդյունքում մի շարք կրթական հաստատություններ, որոնք հիմնադրվել էին Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու ականավոր առաջնորդների կողմից, ոչնչացվեցին։ Սա կործանարար եղավ մեր ժողովրդին համար, ով մեծապես գնահատել է կրթությունը պատմության ընթացքում։ 

Այնուամենայնիվ, մեր ժողովրդի դիմադությունն ակնհայտ էր ցեղասպանությունից հետո: Հայ ավետարանականները հավատում էին անսպառ նվիրմանը, անկոտրուն ոգուն և մեր ժողովրդի արթնությանը, քանի որ ստեղծվեցին նոր մարդասիրական և կրթական հաստատություններ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում, Ֆրանսիայում և այլուր: Անկասկած, Հյուսիսային Ամերիկայի Հայ Ավետարանական Միությունը տարբեր հանգրվաններով է անցել իր ստեղծման 50 տարիների ընթացքում: Նրա կազմակերպությունները, դպրոցները, կրթական և մշակութային հաստատությունները թույլ են տվել Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցուն շարունակել մեր Տիրոջ՝ Քրիստոսի Ավետարանը տարածելու առաքելությունը

Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու առաքելությունն ուշագրավ է հայրենիքում, մանավանդ Հայաստանի անկախացումից հետո, որտեղ հազարավոր մեր հայրենակիցներ ստանում են հոգևոր սնունդ և մարդասիրական օգնություն:

Որպես մեր Տեր Քրիստոսի ծառա, Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդ՝ մենք կարող ենք հաստատել, որ յուրաքանչյուր կառույց՝ աշխարհիկ, թե կրոնական, անկասկած բախվում է մեծ մարտահրավերներին: Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցու 175-ամյակի տոնակատարությունն Աստծո փառքի վկայությունն է, քանի որ այս ազնիվ հաստատությունը հաղթահարել է շատ փոթորիկներ և դիմակայել է ժամանակի փորձությանը:

Համոզված ենք, որ Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցին հավատարիմ կմնա իր աստվածահաճո առաքելությանը և կշարունակի նպաստել մեր ժողովրդի բարգավաճմանը կրթական և մարդասիրական ջանքերի շնորհիվ։ 

Քրիստոսի սերը գերադաս է ամեն ինչից: Մեր իրական ցանկությունն ու աղոթքն է, որ Հայաստանյայց Ավետարանական Եկեղեցին շարունակի առաջնորդվել մեր Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի աստվածային սիրով՝ ծաղկելով իր ծառայության և առաքելության մեջ ի փառս Աստծո և հայ ազգի բարգավաճման:

«Եվ հիմա մնում է հավատ, հույս, սեր՝ այս երեքը, և սրանցից մեծագույնը սերն է»: Ա Կորնթ 13:13